İnsan bu dünyaya ait değildir. Burada kalıcı da değildir: Başka bir yerden gelmiş ve başka bir yere gidecektir.

İnsan buraya ait değil ama burada yaşar. Büyük meselesi, fâniliğin içinde ebedî olanı bulmaktır. Zorluk da imtihanın sırrı da tam olarak
buradadır.

Varlığın ve eşyanın cilalı yüzü davetkâr, cezbedici ve ayartıcıdır. Onu tahrik eder, dikkatini dağıtır. Asıl gündemine odaklanmayı zorlaştırır. Bu aldatıcı görüntüyü aşmak, eşyanın cazibesine kapılmadan yürümek ise mümkün ama çok zahmetlidir.

İnsanın serüveni dünyada başlamadığı gibi dünyada bitmeyecektir de. Dünya, daha önce başlayan ve devam eden o uzun yolculuğun yalnızca bir durağıdır. Bu durakta, insanın karşısına çıkan her imkân imtihanının bir parçasıdır. Güç ve iktidar birer imkândır. Mal ve servet, bilgi ve makam da öyledir. Keza saadet ve şöhret de.

Hakikatte iyilik de kötülük de, güzellik de çirkinlik de, vahşet de merhamet de insanın derin dünyasında uyku hâlindedir. Bunlar ancak uygun bir imkân oluştuğunda canlanıp varlık sahasında görünmeye başlarlar.

Saadettin Acar, “Herkes İçine Baksın” ve “İnsan Makamı”nda olduğu
gibi “İmkânsız İnsan”da da yolculuğun türlü hâline dikkat çekmeye devam ediyor.